आवाज

गावातल्या चौकात लोकांची गर्दी जमली होती. प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर हसू होतं, पण कोणीही तोंडानं बोलत नव्हतं. कारण समोरच्या मोठ्या पोस्टरवर लिहिलं होतं –

"सिद्धार्थ गायकवाड – अखेरच्या प्रवासाला निरोप!"

गावातला एक हुशार, संवेदनशील मुलगा. हुशारी आणि संवेदनशीलता यांचा अजब संगम होता त्याच्यात. पण आता तो नव्हता... डिप्रेशनमध्ये जाऊन आत्महत्या केली होती.

सिद्धार्थ कोण होता?

सिद्धार्थ एक मध्यमवर्गीय कुटुंबातला तरुण. वडील शेतकरी, आई गृहिणी. अभ्यासात चांगला, स्वभावाने शांत, पण मनाने संवेदनशील. तो नेहमी विचार करत असे – "लोकांनी मला कसं बघावं? मी जसं वागतो, तसं लोकांना आवडेल का?"

लहानपणापासून त्याच्या मनावर समाजाने एक शिक्का मारला होता

"पुरुष रडत नाहीत!"

"काय एवढं मनाला लावून घेतोस?"

"हे जग स्पर्धेचं आहे, भावना दाखवायला वेळ नाही!"

मनाच्या जखमा... ज्या कोणी पाहिल्याच नाहीत!

बारावीत चांगले गुण मिळाले नाहीत, तेव्हा वडिलांचं पहिलं वाक्य होतं – "तू माझा अपमान केलास!"

इंजिनियरिंगला प्रवेश घेतला, पण मन लागत नव्हतं. आईला सांगितलं, तर उत्तर आलं – "सगळ्यांना हेच करावं लागतं, तू काही वेगळा नाहीस!"

तो दुःखी असला तरी त्याने ते कधी कोणाला सांगितलंच नाही. कारण त्याला ठाऊक होतं, समाजाला मानसिक वेदना समजतच नाहीत.

तो हळूहळू एकटा पडत गेला. कोणाशी बोलणं कमी झालं, हसणं कमी झालं.

घरच्यांना वाटलं, "मोबाईलमुळे असं होतंय, अभ्यासाकडे लक्ष द्या!"

मित्र म्हणाले, "मूड खराब असेल, पण उद्या ठीक होईल!"

कोणीही त्याला विचारलं नाही – "तू खरंच ठीक आहेस का?"

तो स्वतःशीच झगडत राहिला. आणि एक दिवस, त्याने शांततेत स्वतःचं जीवन संपवलं.

त्याच्या जाण्याच्या दुसऱ्या दिवशी सगळेच हळहळले. पोस्टर लावले, स्टेटस ठेवले, श्रद्धांजली दिली. काही लोक म्हणाले –

"अरे, काही बोलायचं होतं ना!"

"काय कमकुवत मनाचा निघाला!"

"त्याच्या घरच्यांनी त्याच्याकडे लक्ष द्यायला हवं होतं!"

पण त्याच्या हयातीत याच लोकांनी त्याच्या वेदनांकडे कधी लक्ष दिलं नव्हतं. कारण आपल्या समाजात जो खरोखर दुःखी असतो, त्याचं कोणी ऐकत नाही. पण जो निघून जातो, त्याच्यावर लोक तासन् तास चर्चा करतात.

शेवटचा सवाल...

सिद्धार्थसारख्या अनेक लोकांची कहाणी अशीच संपते. ते जगताना कोणी ऐकत नाही, पण मेले की त्यांचं जीवन चर्चेचा विषय होतं.

जर समाजानं आधीच थोडा समजून घेतलं असतं, थोडं ऐकलं असतं, थोडा आधार दिला असता... तर कदाचित सिद्धार्थ आजही जिवंत असता!

तुमच्या आसपास एखादा सिद्धार्थ असेल, तर त्याला ऐका... कारण तुमच्या एका संवेदनशीलतेमुळे कदाचित कोणाचं तरी जीवन वाचू शकतं.