वडील एक अबोल संघर्ष

वडील... हा शब्द उच्चारताच आपल्या मनात एक कणखर, जबाबदार आणि निर्धाराने भरलेली व्यक्ती उभी राहते. घरातील आधारस्तंभ, अडचणींच्या वादळात न डगमगणारा कणा, आणि कुटुंबासाठी स्वतःला झिजवणारा एक योद्धा. पण हा योद्धा अनेकदा समाजाच्या आणि स्वतःच्या घरच्यांच्या नजरेत दुर्लक्षित राहतो.

आज समाजात वडिलांची प्रतिमा कशी आहे? ते केवळ पैसे कमावणारे, शिस्तीचे पालन करणारे आणि कठोर स्वभावाचे म्हणून ओळखले जातात. त्यांच्या मनात काय चालले आहे, त्यांच्या भावनांचे ओझे किती जड आहे, याकडे कोणी लक्ष देत नाही. एक आई आपल्या वेदना व्यक्त करू शकते, रडू शकते, भावनिक आधार मिळवू शकते. पण वडिलांसाठी मात्र ही संधी नसते.

"अबोल वेदना"

लहानपणी वडील आपल्या मुलांसाठी हिरो असतात, पण जसजसे वय वाढत जाते, तसतसे त्यांचे अस्तित्व दुर्लक्षित होत जाते. वडिलांनी कमावलेले पैसे सहजगत्या खर्च केले जातात, पण त्यांना तो पैसा कमवण्यासाठी किती कष्ट घ्यावे लागतात, याची जाणीव क्वचितच असते. "बाबा, मला हे हवंय, मला ते हवंय" म्हणताना मुलं कधी विचार करतात का, की बाबा स्वतःसाठी काय घेतात?

आई जर चार वेळा भाजी-पोळी करून खायला घालत असेल, तर वडील त्या चार वेळा घराबाहेर कसे कसे करून पैसा मिळवण्यासाठी झगडत असतात. त्यांनी कितीही आजार अंगावर काढले, तरी त्यांच्या तक्रारीला जागा नसते. त्यांच्या वेदनांना "बाबा नाटक करतात" असे संबोधले जाते.

"वृद्धत्वातील एकटेपणा"

नोकरी किंवा व्यवसाय संपला की वडिलांचे महत्त्व संपते का? बहुतेक घरात हीच परिस्थिती असते. जेव्हा त्यांना आपल्या मुलांची, कुटुंबाची सर्वाधिक गरज असते, तेव्हा अनेकदा त्यांना दुर्लक्षित केलं जातं. मोबाईल, सोशल मीडिया, मित्र, करिअर या सगळ्यात मुलं एवढी अडकून जातात की वडिलांसोबत दोन शब्द बोलायलाही वेळ मिळत नाही. वृद्धाश्रमात टाकले जाणारे बहुतांश पुरुष हे वडील असतात, यावर कधी विचार केलाय का?

"थोडं प्रेम, थोडा सन्मान"

वडिलांना कशाची अपेक्षा असते? महागड्या भेटवस्तू? नाही. त्यांना फक्त थोडं प्रेम आणि आदर हवा असतो. त्यांना फक्त एवढं जाणवू द्या की तुम्ही त्यांना विसरला नाहीत. लहानपणी जसं तुम्ही त्यांच्या खांद्यावर बसून आनंद घेतला, तसंच वृद्धापकाळात त्यांना तुमच्या आधाराची गरज असते.

जर तुमचे वडील अजून तुमच्या सोबत असतील, तर त्यांच्यासोबत वेळ घालवा. त्यांचं मन जाणून घ्या. तुमच्या यशात त्यांचा वाटा किती मोठा आहे, हे विसरू नका. कारण उद्या जेव्हा ते निघून जातील, तेव्हा तुम्ही कितीही रडलात तरी, ते परत येणार नाहीत.

"शेवटची गोष्ट..."

आज जेव्हा तुम्ही वडिलांना भेटाल, तेव्हा त्यांच्याशी मोकळेपणाने बोला. त्यांना विचारायचं विसरू नका – "बाबा, तुम्ही खरंच आनंदी आहात ना?"

त्यांच्या चेहऱ्यावर हास्य उमटल्याशिवाय हा प्रश्न सोडवला गेलाय असं समजू नका…!