बाळाचा ‘गुनाह’ काय होता?

रात्रभर पावसाचा जोर होता. सरकारी रुग्णालयाच्या मागच्या बाजूला असलेल्या कचर्‍याच्या ढिगाऱ्यात आवाज आला म्हणून सुरक्षारक्षक गेलाच. एका प्लास्टिकच्या पिशवीत काही तरी हालचाल झाली होती. उघडून पाहिलं तर... एक बाळ. अजून डोळेही पूर्ण उघडले नव्हते. अंगावर फाटका कपडा, पावसामुळे अंग थरथरत होतं.

सुरक्षारक्षकाने हळूच उचललं, ओले अंग आपल्या शर्टात लपवलं. नंतर काय करायचं? पोलिसांना? की रुग्णालयात भरती करायचं? त्यानं विचार न करता सरळ बाळाला आत नेलं. डॉक्टरांनी उपचार सुरू केले.

त्या बाळाचा ‘गुनाह’ काय होता?

तो की त्याचा जन्म "लग्नबाह्य" संबंधात झाला होता?

तो की त्याच्या आईला समाजाने ‘चरित्रहीन’ ठरवलं होतं?

तो की त्याच्या जन्मानं एखाद्याचं घर बिघडेल म्हणून त्याला जन्मताच टाकून दिलं गेलं?

हे "अनैतिक" होतं का? की ते "सामाजिक सोयीसाठी स्वीकारलेलं क्रौर्य" होतं?

दुसऱ्या दिवशी त्या बाळाच्या आईचा शोध लागला. ती रुग्णालयात आली, मान खाली घातलेली, डोळ्यांत पश्चात्ताप आणि भीती.

"माफ करा... पण माझ्या आयुष्यात हा बाळ परवडणारा नाही. मी त्याला प्रेम देऊ शकत नाही, काळजी घेऊ शकत नाही... समाज विचारेल की वडील कोण? त्यांना काय सांगू?"

डॉक्टरांनी फक्त एवढं विचारलं – "आई असणं हे फक्त पोटात वाढवणं असतं का?"

ती गप्प.

सामाजिक नियम काय सांगतात हे आपण सर्वजण वाचतो, शिकतो. पण त्या बाळाच्या डोळ्यात झळकणारी निरागसता, ते छोटेसे हात जे कोणाच्या छातीवर विसावायला हवे होते – तेच विचारतात...

"आई कोण?"

जेव्हा स्नेहालयासारख्या संस्थांमध्ये या बाळांना हक्काचं घर मिळतं, तेव्हा ते "आईविना" राहत नाहीत...

तेव्हा त्यांना मिळतं "मानवतेचं कुंकू"!

कधी कधी रक्ताचं नातं नसूनसुद्धा आईपणाची ओळख तयार होते – अशा माणसांमुळे.

या बाळांसाठी अनाथाश्रम नसतो, तो असतो "दुसरी संधी"

त्यांच्या जीवनाला, त्यांचं अस्तित्व सिद्ध करण्यासाठी.

#आईपणाविना_आई

#सामाजिकनियम_की_मानवता

#निष्पापजन्म

#फक्तएकसंधी

#माणूसपण_जगू_द्या

#कुणीतरीआईहोईल

#स्नेहालयाचीकथा

#वास्तवदर्शीकथा

#भारतातलंबाळांचे_गाऱ्हाणे