आजीच्या बटव्याच्या छायेत हरवलेलं प्रेम…

घरातला गोंगाट थांबला की, एक कोपरा शांत भासत असे…

तो कोपरा म्हणजे आजीचं अस्तित्व – न बोलता खूप काही सांगणारं…

नकळत आपण सगळे तिच्याभोवती गरगरायचो – कधी प्रेमासाठी, कधी गारवा शोधण्यासाठी, तर कधी कारण नसताना फक्त तिच्या जवळ बसायला.

ती कधीही मोठ्याने बोलली नाही, कधीही दिखाव्याचं प्रेम केलं नाही,

पण तिच्या नजरेत, तिच्या अस्तित्वात एक विराट माया होती – जी समजायला शब्द नकोत, फक्त हृदय हवं.

आणि त्या मायेचं मूर्त स्वरूप म्हणजे ती छोटीशी कापडी बटवा…

जिच्यात पैसा नव्हता, पण भावना होती, काळजी होती, संस्कार होते.

"जा बावा खाऊ खा," एवढं म्हणताना तिच्या डोळ्यात जो आनंद असे,

तो कुठल्याही मोठ्या देणगीदाराच्या चेहऱ्यावर कधी दिसत नाही…

आज आपण पुढारलोय – महागडं शिक्षण घेतलंय, देश-परदेश फिरलोय,

पण मनाच्या कोपऱ्यात अजूनही एक जागा अशी आहे, जिथे "आजीचा हात आणि ती बटवा" ही आठवण अजूनही ताजी आहे…

पण तिला वेळ देणं विसरलो आपण…

ती आता कधी दारात एकटी बसते, कधी देवासमोर बसून आपल्या आठवणी कुरवाळते.

तिच्या त्या बटव्याचं आता कोणी कौतुक करत नाही –

पण खरं सांगू? त्या बटव्यात आजही खूप काही शिल्लक आहे…

एक हरवलेली पिढी, एक विसरलेलं प्रेम, आणि एक निसटलेली ओढ…

आज मोबाईलच्या नोटिफिकेशनमध्ये माया नाही,

आजच्या खात्यात भरपूर पैसा आहे,

पण त्या पैशाच्या किमतीत "आजीचं जा बावा खाऊ खा" हे वाक्य कुठेच सापडत नाही…

कधी वेळ काढा… त्या जुन्या बटव्यात डोकावून पाहा…

कदाचित आजही तुमच्यासाठी एखादा खाऊ त्यात ठेवलेला असेल…

पण त्याला उचलण्यासाठी फक्त एकच गोष्ट लागते – वेळ आणि प्रेम.

Follow करा अशीच हृदयाला भिडणारी लेखनासाठी.

Like | Comment | Share | Save ❤️

#वास्तव #आजीचीआठवण #emotionalwriting #marathilekh #मराठीभावना #ajichibag #nostalgia #आजीबाई #marathiwriter #truthoflife #वास्तवदर्शीलेखन #माणुसकी #emotionalbond #lostlove #आठवणी #societytruth #missinglove #मराठीलेखक #मराठीस्टोरी #ajilove #deepthoughts #मराठीसंवेदना #ajichibag #प्रेमाचीभाषा #marathiquotes #emotionalconnect #खरंप्रेम