स्त्रिया दिवसभर काय करतात?

"तुझ्या बायकोला काय काम असतं हो दिवसभर? घरीच असते ना!"

"अगं, तू दिवसभर घरीच असतेस, थोडं इकडचं काम कर ना..."

"संपलं का तुझं काम? निवांत असशील आता..."

हे शब्द ऐकताना मन सुन्न होतं.

मनात काही क्षणांसाठी शांतता असते. पण त्या शांततेतही एक घुसमट, एक अपमान असतो.

कारण ही शांतता म्हणजे स्त्रीच्या अस्तित्वावरचा प्रश्न असतो.

घरात राहणाऱ्या, मुलं सांभाळणाऱ्या, नवऱ्याची काळजी घेणाऱ्या, सासू-सासऱ्यांना औषधपाणी वेळेवर देणाऱ्या, घर आवरणाऱ्या, शिस्त राखणाऱ्या त्या "गृहिणी"ला काम नाही म्हणणं म्हणजे एक समृद्ध झाडाला बिनफायदेशीर म्हणण्यासारखं आहे — ज्या झाडाच्या सावलीखाली संपूर्ण घर विसावलेलं असतं.

दिवस उजाडतो, पण तिचा दिवस उगवतो?

ती इतरांसारखी सकाळी "सुप्रभात" म्हणत आरामात कॉफी पीत नाही.

ती पहाटे ५-५.३० वाजता उठते — स्वतःला न विचारता.

किचनमधल्या आवाजांपासून तिचा दिवस सुरु होतो.

गॅसची स्फुल्लिंग, भांडी घासण्याचा आवाज, चहाचा वास, भाजी चिरण्याची पध्दत...

हेच तिचे "गुड मॉर्निंग" असते.

तिची यादी संपत नाही.

ती नवी यादी रोज स्वतः तयार करते — आपल्या मनाशी.

असेन आज थोडी शांत, नवऱ्याशी बोलायला वेळ काढीन, मुलांसोबत खेळेन.

पण मग दरवाज्याची बेल वाजते, दूधवाला येतो, कुकर शिट्ट्या मारतो, आणि ते क्षण पुन्हा हरवतात...

ती स्वतःसाठी वाचत नाही... ती इतरांसाठी आठवणी ठेवते

कधी मुलांना सर्दी झाली तर रात्री तिनेच अंग झिजवायचं.

कधी नवऱ्याच्या नोकरीत टेंशन असेल तर तिच्या डोक्याला ताप असतो.

कधी सासूंचं पाय दुखत असेल तर औषध शोधायचं काम तिचंच.

तिच्या शरीरात दुखणं असलं तरीही ती फक्त गरम पाण्याच्या पिशवीवर वेळ घालवते.

डॉक्टर नाही, विश्रांती नाही — कारण "सध्या वेळ नाही..."

ती "घरात" असते — पण त्या घरासाठी अस्तित्व असते.

तिचं घर म्हणजे तिचं साम्राज्य असतं, पण तिच्या नावावर काही नसतं.

तिचं कर्तृत्व म्हणजे इतरांच्या चेहऱ्यावरचं हास्य.

तिचं श्रम हे इतरांच्या पोटात गेलेलं अन्न, त्यांच्या कपड्यांत भरलेली इस्त्री, आणि त्यांच्या सवयींच्या सोयींमध्ये मिसळलेली माया असते.

ती लाख कष्ट करूनही "काम करणारी बाई" म्हणवली जात नाही.

कारण तिच्या श्रमांना पगार नाही.

ती "स्वतंत्र" नाही, कारण तिच्या दिवसात सुटी नाही.

स्त्री म्हणजे फक्त भावना नव्हे, ती व्यवस्थेचा एक मजबूत खांब आहे.

सणवार, पाहुणेमेळावे, सुट्ट्या, आजारपण, अपघात — कोणतीही परिस्थिती असो,

तिच्या कामावर कधीही लॉकडाऊन येत नाही.

तिच्या दिवसाला सुट्टी नाही, बोनस नाही, प्रमोशन नाही.

ती मागत नाही — ती देते.

ती प्रेम देते.

ती धैर्य देते.

ती आधार देते.

आणि सर्वात महत्त्वाचं — ती घरात "श्वास" देते.

"स्त्री दिवसभर काय करते?" ह्या प्रश्नाआधी स्वतःला एकदा विचारावं लागतं — "तू तिच्या दिवसभरात किती वेळ, किती काम, किती आधार देतोस?"

ती देव आहे, ती माती आहे, ती माऊली आहे — पण ती एक माणूस सुद्धा आहे.

तीलाही थकवा येतो, चिडचिड होते, काही नकोसं वाटतं — हे समजून घ्यायला शिका.

प्रेमाने, सहकार्याने तिचं अस्तित्व ओळखा.

म्हणूनच...

"स्त्रीला ओळखायचं असेल, तर तिच्या दिवसभराचं प्रतिबिंब स्वतःच्या आयुष्यात पाहा."

#गृहिणी_नसते_निवांत

#तीचं_काम_पगारी_नसूनही_अमूल्य

#स्त्री_असते_संवेदना

#मातृत्व_म्हणजे_त्याग

#घराची_श्वास

#वास्तवदर्शी_स्त्रीचित्र

#RespektForHousewives

#EverydayIsHerDuty

#मराठीभावना

#SamajikLekhan

#MarathiRealism