मी हरले... पण संपले नाही (भाग ६)

राधा आता TruthTapes पासून पूर्णतः वेगळी झाली होती.

ती आता ‘Project Svayam’ या नव्या चळवळीत व्यस्त होती — या प्रकल्पाचं एकच ध्येय होतं:

“सत्य केवळ सांगायचं नाही – तर सिद्ध करायचं.”

माजी पत्रकार, निवृत्त आयपीएस अधिकारी, सायबर तज्ञ, काही तंत्रज्ञानातील स्टार्टअप्स आणि फील्डमधील स्त्री अधिकारी — हे सगळे आता राधा भोवती एकवटले होते.

ती वेगवेगळ्या राज्यांतून जात होती — आदिवासी भाग, बेपत्ता महिला, शोषण झालेली गावे, गावकुसाबाहेर राहणारे लोक — आणि त्यांची कथा गोळा करत होती. पण यावेळी, कॅमेऱ्याच्या पुढे केवळ आवाज नव्हता — तर प्रशासनाशी थेट कारवाई, न्यायालयीन नोटीसेस, आणि कायदेशीर फॉलोअप होता.

TruthTapes बंद पडलं नाही.

राधाच्या विरोधाने त्यांना प्रसिद्धी मिळाली. मयंक, जरी अटक झाला, तरी त्याच्या वकिलांनी तात्पुरती जामीन मिळवला.

आणि तो आता एका नव्या नावाखाली काम करत होता —

"Project Naya-Shaastra"

हे नाव वेगळं होतं, पण काम तसंच: जनमत नियंत्रित करणं, लोकांच्या भावना खेळवणं, आणि सोशल मीडियावर जनतेला भावनिकदृष्ट्या वापरणं.

पण यावेळी मयंक एकटाच नव्हता.

त्याच्याबरोबर होते काही उच्चभ्रू वकील, माजी पोलीस अधिकारी, आणि एक 'काळ्या बाजारात माहिती विकणारी नेटवर्क एजन्सी'.

राधाच्या विरोधाने आता मयंक ‘राजकीय सल्लागार’ बनला होता.

त्याचा उद्देश होता –

राधाला जनतेच्या नजरेतून बाद करणं.

राधा ‘Project Svayam’ चा एक विशेष डॉक्युमेंटरी एपिसोड तयार करत होती – ज्यात एका मेट्रो शहरातील लैंगिक शोषणाच्या प्रकरणांची ढासळलेली तपास व्यवस्था उघड केली जाणार होती.

पण त्या एपिसोडच्या प्रसारणाच्या आधी, अचानक ट्विटर, इंस्टाग्राम आणि युट्यूबवर एक व्हिडीओ वायरल झाला:

"राधा तिच्या फायद्यासाठी महिलांच्या दुःखाचा वापर करतेय!"

"Project Svayam हे स्वतःच्या ब्रँडिंगसाठी आहे – त्यात पीडितांचा खरा विचारच नाही."

"तिचं नेटवर्क CIA च्या एजंटसारखं काम करतंय!"

हा व्हिडीओ ‘अनामिक’ खात्यावरून आलेला होता — पण त्याच्या मागे कोण होतं, हे ओळखायला राधाला वेळ लागला नाही.

तो मयंक होता.

राधाच्या टीमच्या सायबर एक्सपर्टने सांगितलं —

त्यांच्या सिस्टममध्ये कोणीतरी ‘Deep Surveillance Script’ टाकलं होतं, ज्यामुळे त्यांच्या ईमेल, नोट्स, रिपोर्ट्स सगळं गुप्तपणे लीक होत होतं.

त्याच दिवशी, त्यांचा एक महत्वाचा साक्षीदार — 'मेघा', जी एका पॉवरफुल राजकीय व्यक्तीवर शोषणाचा आरोप करत होती — अचानक बेपत्ता झाली.

सीसीटीव्हीत दिसतं की तिला कुणीतरी गाडीत बसवून नेलं, पण नंबरप्लेट नकली होती.

राधा एका कडव्या वास्तवाशी भिडत होती —

सत्य सांगणं पुरेसं नाही, ते टिकवणं ही लढाई आहे.

राधा तिच्या शेवटच्या एपिसोडसाठी तयार होत होती.

पण यावेळी ती प्रसिद्धी मिळवण्यासाठी नाही, तर एकच हेतू होतं –

जनतेसमोर साक्ष ठेवणं.

तिच्या डॉक्युमेंटरीचा शेवट होता एका आईच्या आवाजाने:

"माझ्या मुलीला आवाज नको होता, तिला न्याय हवा होता.

राधा आली, तिने माझ्या दुःखाला भाष दिली.

पण ती भाषा ज्या समाजात आदर मिळत नाही, तिथं न्याय फक्त कागदावर राहतो."

Episode Release झाला.

देशभरात याची चर्चा झाली.

TruthTapesच्या हल्ल्यांनंतरही, जनतेने Project Svayam ला पाठिंबा दिला.

अनेक महिलांनी पुढे येऊन आपले अनुभव मांडायला सुरुवात केली.

सरकारने एक ‘विशेष चौकशी आयोग’ नेमला. काही दोषी अधिकारी निलंबित झाले.

पण मयंक?

तो अजूनही टीव्हीवर चर्चासत्रांमध्ये होता —

"आपण जनतेच्या नावाने बोलतोय", असं सांगणारा.

राधा एका मुलीला पुस्तक देत बसली होती. तिच्या हातात चहा, समोर एक बोर्ड:

"सत्य बोलायचं आहे का? मग जिवावर घ्यायला तयार राहा."

पुढील भाग ७ साठी कमेंट करा 

#marathistory #inspiration #स्त्रीशक्ती #reality #truthoflife #mentalhealth #मराठीकथा #संघर्ष #स्त्रीकथा #मराठीmotivationalstory