मी हरले... पण संपले नाही (भाग ७)

राधाला एक रात्री अचानक एका अज्ञात मेलवरून एक गुप्त फाईल मिळाली –

Subject होता: “BLACK LOTUS - Level: Confidential”

ती फाईल उघडताच तिच्या डोळ्यांपुढे आलेली माहिती धक्कादायक होती.

त्या फाईलमध्ये १६ महिलांची नावं होती.

त्या सर्वांनी वेगवेगळ्या राज्यांतील अधिकाऱ्यांवर, पोलिसांवर किंवा राजकीय व्यक्तींवर शोषणाचे आरोप केले होते.

त्या सर्व प्रकरणांत ‘Megha-17’ हा कोड नावाने एक साक्षीदार नोंदवलेला होता.

राधा थक्क झाली — मेघा ही केवळ एक प्रकरणात साक्षीदार नव्हती... ती अनेक सिस्टीमवर काम करणाऱ्या नेटवर्कचा भाग होती.

राधाने शोधाशोध करत करत एका जुन्या हॉटेलमध्ये पाऊल ठेवलं —

जिथे BLACK LOTUS नेटवर्कची पहिली केस नोंदवली गेली होती.

त्या हॉटेलचा मालक आजही तिथे राहत होता —

तो म्हातारा, थोडा विस्कळीत पण सतत एकच वाक्य म्हणायचा:

“त्या खोलीत जे काही झालं ना… CCTV बंद नव्हते… पण व्हिडीओ कुठे गेले कुणालाच माहिती नाही.”

राधा त्या हॉटेलची जुनी फाईल मागवते.

त्यात एक ‘मयंक’सदृश माणूस दिसतो — पण त्याचं नाव नोंदवलेलं नाही.

तो मेघासारख्या आणखी एका युवतीसोबत तोच खोलीत गेला होता… आणि ती मुलगी आजपर्यंत परतली नाही.

राधाच्या अंगावर काटा आला.

‘Project Svayam’ आता उंचीवर जात होता. पण त्यातच एका रात्री, राधाच्या सायबर टीममधून आरव नावाचा सदस्य अचानक गायब झाला.

त्याचा लॅपटॉप, हार्ड डिस्क, बॅकअप सगळं उध्वस्त.

दुसऱ्या दिवशी, TruthTapes वरून एक नवीन खुलासा:

"राधाच्या टीममध्ये खोटं माहिती लपवलं जातंय. त्यांच्या सर्व कथांत छुपं स्क्रिप्टिंग आहे!"

या एकाच क्लिपने समाज माध्यमात राधावर संशय निर्माण झाला.

Funding agencies ने तिची मदत थांबवली.

News channels वर तिच्यावर चर्चासत्रं सुरू झाली.

आणि सर्वात मोठा झटका — “Project Svayam” वर बंदीची मागणी करणारी याचिका सुप्रीम कोर्टात दाखल झाली.

राधाने स्वतःला एका खोलीत बंद केलं. २ दिवस ती कोणाशीही बोलली नाही.

ती विचार करत होती –

“मी खरंच चुका केल्या आहेत का?

की मी फक्त या सिस्टीमच्या असह्य यंत्रणेचा बळी ठरतेय?”

ती एका जुन्या खोक्यातून एक फोटो काढते — तिच्या आईचा.

आईचा चेहरा तिच्या डोळ्यासमोर स्पष्ट झाला —

ती पहिली महिला होती जी राधाने न्यायासाठी लढवली होती, पण कधीही न्याय मिळवू शकली नाही.

राधाने ठरवलं.

“सत्य हरणार नाही — पण त्यासाठी मी माझी जुनी पद्धत बदलणार.”

ती परत उभी राहिली. आणि या वेळेस, सिस्टमच्या आतमध्ये घुसून सत्य उघड करायचं ठरवलं.

राधाने नवीन मिशन सुरू केलं — ‘Operation शून्य’

हा प्लॅन होता पूर्ण सीक्रेट मिडिया इनफिल्ट्रेशन चा.

ती स्वतः एका खोट्या नावाने एका मीडिया कंपनीत कामाला गेली. तिचं नाव होतं — "रेवा कोठारी"

ती आता TruthTapes च्या प्रतिस्पर्धी न्यूज़ नेटवर्कमध्ये ‘इन्व्हेस्टिगेटिव्ह रिपोर्टर’ म्हणून काम करत होती.

पण हळूहळू ती त्या मीडिया हाऊसचा डेटा, टेप्स, कोणती माहिती लपवली जाते, कोणती विकली जाते — हे सगळं जमा करत होती.

त्या सर्वाच्या केंद्रबिंदूवर एक नाव परत परत येत होतं — मयंक आणि त्याचं नेटवर्क.

एका रात्री, राधाच्या मेलवर एक व्हिडीओ आला —

त्यात एक अंधारात बसलेली महिला होती, फक्त आवाज:

“मी मेघा आहे... मला मारलं गेलं असं दाखवलं गेलं, पण मी अजून जिवंत आहे.

त्यांनी मला एका शिबिरात ठेवलेलं आहे – जिथे TruthTapes च्या विरोधात साक्ष दिलेल्या लोकांना मानसिकदृष्ट्या तोडलं जातं.”

व्हिडीओ कट होतो.

राधाला समजलं —

“सत्य जिवंत आहे… पण ते फोडायचं असेल तर मला त्यांच्याच गेममध्ये उतरावं लागेल.”

#marathistory #inspiration #स्त्रीशक्ती #reality #truthoflife #mentalhealth #मराठीकथा #संघर्ष #स्त्रीकथा #मराठीmotivationalstory