अहंकाराची भिंत

सुभाष आणि जयश्री – लग्नाला २५ वर्षं झाली.

सुरुवातीच्या काही वर्षांत प्रेम होतं, संवाद होता, अगदी लहानसहान गोष्टीही एकमेकांशी शेअर करायचे. पण जसजसा वेळ गेला, तसतशी एक भिंत तयार होत गेली – अहंकाराची, मौनाची, आणि गैरसमजांची.

सुभाष एका बँकेत मॅनेजर. जयश्री गृहिणी.

कधी काळी जयश्रीच्या हातची चहा घेताना "आज अगदी भारी केलास ग!" असं म्हणणारा सुभाष, आता फक्त पेपर मागतो.

जयश्री कधी "तुम्ही उशीर करताय, जेवण थंड होतंय" असं म्हणते, तर सुभाष चिडून उत्तर देतो – "बोलायचं नाही तुला!"

एकमेकांसाठी सगळं करतात, पण बोलणं बंद झालंय.

कारण?

एक साधा 'Sorry' कुणालाच म्हणायचा नाही.

कधी सुभाषाने वाजलेल्या शब्दांबद्दल Sorry म्हटलं असतं, कधी जयश्रीने आपल्या अति-संवेदनशीलतेबद्दल, तर कदाचित ही भिंत कधीच तयार झाली नसती. पण दोघांनाही वाटतं — मी का मागे जाऊ?

दररोज जेवण होतं, कामं होतात, पाहुणचारही होतो. पण दोघांच्या नजरेत 'काहीतरी सुटलंय' असं सतत जाणवतं. एकमेकांसाठी प्रेम असतं, काळजी असते, पण अहंकार दोघांमध्ये तिसऱ्या व्यक्तीसारखा राहत असतो.

एके दिवशी जयश्रीला ताप येतो. सुभाष तिची खूप काळजी घेतो. औषध, डॉक्टर, जेवण – सगळं स्वतः करतो.

पण तो 'Sorry' नाही म्हणत.

आणि जयश्रीही 'Thanks' म्हणत नाही.

एका रात्री जयश्री त्याच्या हातात पाणी देताना म्हणते –

"आपण खूप दूर गेलो ना एकमेकांपासून?"

सुभाष गप्प. नुसतंच मान हलवतो.

क्षणभर दोघांनाही कळून चुकतं — हे नातं माणुसकीने, प्रेमाने बांधलेलं आहे, अहंकाराने नाही.

त्याच रात्री सुभाष म्हणतो –

"Sorry, फार वेळ झाला सांगायला."

जयश्री म्हणते – "Thanks, तुझा हात धरायला."

तेव्हापासून त्यांच्या घरात संवाद परततो – एकमेकांना समजून घेणं, ऐकून घेणं, आणि गरज लागली तर Sorry किंवा Thanks सहज बोलणं.

त्या दोघांची भिंत तुटलेली असते –

त्या एका Sorryमुळे.

#अहंकाराचीभिंत

#नाती_मोलाची

#मौनमधीलवेदना

#Sorryम्हणणंकमकुवतपणनव्हे

#स्त्रीमन #पुरुषहीनरमवतो

#SaySorrySaveRelation

#UnderstandingOverEgo

#RespectOverPride

#RealisticMarathi

#वास्तवदर्शीकथा #समाजआरसा

#भावनांचीकिंमत