नात्यांच्या ओलाव्यात हरवलेली स्वतःची ओळख

आपण सर्व नात्यांच्या गराड्यात जगत असतो. आई-वडील, भाऊ-बहीण, मित्र-मैत्रीण, नवरा-बायको…

प्रत्येक नातं आपल्याकडून काहीतरी अपेक्षा करत असतं, आणि आपणही त्यांच्याकडून.

म्हणूनच, एखादी स्त्री जेव्हा सासरी जाते तेव्हा तिच्याकडून ‘चांगली सून’, ‘चांगली पत्नी’, ‘चांगली सूनबाई’ होण्याची अपेक्षा केली जाते.

आणि पुरूषाकडून ‘जबाबदार कर्ता’, ‘संयमी नवरा’, ‘घरासाठी झिजणारा मुलगा’ होण्याची.

या सगळ्या भूमिकांमध्ये आपण स्वतःला विसरतो.

स्वतःची ओळख, स्वतःच्या भावना, स्वतःची गरज — सगळं झाकून टाकतो नात्यांच्या ‘आदर्श’ मूर्तीत.

खरंतर नातं टिकवण्यासाठी सतत "मी" ला मारावं लागत नाही,

तर "मी" आणि "आपण" यामधील समतोल साधणं म्हणजे खरं नातं.

आपल्याला शिकवलं जातं की, प्रेम म्हणजे त्याग…

पण प्रेम म्हणजे आधी स्वतःची समजूत आणि मग दुसऱ्याची.

एक स्त्री जेव्हा दिवसभर सगळ्यांकरता झिजते, पण स्वतःला वेळ देत नाही — तेव्हा ती थकते.

एक पुरूष जेव्हा रोज न बोलता सगळं सहन करतो — तेव्हा तो आतून हरवतो.

म्हणूनच नात्यांमध्ये फक्त प्रेम पुरेसं नाही,

त्यात समज, संवाद, स्वतःची आणि समोरच्याची गरज ओळखणं — हे सगळं आलं पाहिजे.

"इमोशनल इंटेलिजन्स" ही आता फक्त कॉर्पोरेट वर्डसाठी मर्यादित संकल्पना राहिलेली नाही.

ती आता प्रत्येक घरासाठी, प्रत्येक नात्यासाठी आवश्यक झाली आहे.

आपल्या मुलांनी सुरक्षित वाटावं, तर आधी आईबाबांनी सुरक्षित राहावं लागतं.

त्यासाठी संवाद हवा, स्पेस हवी, आणि स्वतःला समजून घेणं गरजेचं आहे.

स्वतःच्या भावना, गरजा, मर्यादा — या सर्वांचा आदर केल्यावरच दुसऱ्याला आपण समजून घेऊ शकतो.

आज आपल्या घरांमध्ये भावनिक थकवा वाढतोय कारण आपल्याला 'कसं वाटतंय' हे आपणच आपल्याला सांगू शकत नाही.

तर चला, आजपासून सुरुवात करू — स्वतःला समजून घेण्याची.

कारण आपण बदललो, की नात्यांचं रसायनही बदलतं… आणि नकळत आपण त्या नात्यांचं बळ होतो.

#इमोशनलइंटेलिजन्स

#नात्यांचीखरीगाथा

#स्वतःलाजाणूनघ्या

#भावनांचंमॅनेजमेंट

#मनाचीबोच

#वास्तविकनाती

#जगणं_नात्यांसोबत

#EmotionalGrowth

#SecureFamilyBonding