आई अजूनही तुझी वाट बघतेय...

वडील गेले, त्याला आता बारा वर्षं झाली.

आई त्या दिवसापासून एकटीच राहत होती. गावातलं जुनं घर. दोन खोल्या. ओसरीवर एक छोटी गादी. आणि देवघरात अजूनही वडिलांचं छायाचित्र.

ती दररोज सकाळी ५ वाजता उठायची. अंगण झाडायची, देवपूजा करायची. नंतर थोडा वेळ रेडिओवर "भक्तिरस" ऐकायची.

मुलगा शहरात. मोठा ऑफिसर. दोन मुलं. बायको नोकरी करते.

आईला बोलवायचं म्हणायचं, पण "संधी मिळालीच नाही" असं सांगायचा.

"आई, यंदा दिवाळीत ये… पण फक्त दोन दिवस हं!"

आई येई. साडीचा जुना पोत घालून.

खालच्या माळ्यावरचं खोबरं, साखर, शंकरपाळी, अनारसे घेवून.

नवीन पिढीच्या हातात आयफोन, पण आईच्या डोळ्यात अजूनही जुन्या आठवणींचं झिणझिणीत पाणी.

ती त्याच्या घरात ओसाड वाटायची. नातवंडं इंग्लिश बोलायची, आणि आई मराठीत "बाळा, खालस का काही?" असं विचारायची.

"आई, आता एकटी राहू नको… वृद्धाश्रम बघू का?"

त्या दिवशी ती फारच शांत होती. काही बोलली नाही. केवळ डोळे झाकले. आणि एक शब्द न बोलता स्वतःची छोटी पिशवी उचलली.

तिचं जुनं घर ओळखत होतं तिला.

देवघर अजूनही तसंच होतं. आणि हो ती अजूनही रोज सकाळी ५ ला उठते.

"आई अजूनही वाट बघतेय…"

तिच्या डोळ्यांत अजूनही आशा आहे 

कदाचित यावर्षी तो येल…

कदाचित पुन्हा आपल्याला "आई" म्हणून घट्ट मिठीत घेईल…

तिच्या स्वयंपाकघरात आजही दोन वाट्या वाढल्या जातात 

एक तिच्यासाठी, एक त्याच्यासाठी…

"आपल्याला वेळ नाही" म्हणणाऱ्यांसाठी वेळ थांबत नाही…

आणि एक दिवस…

आईचं अंगणही ओसाड होतं, देवघर मूक होतं, आणि पायऱ्या शुकशुकतात…

"आईची ताटं मोकळी असतात, पण वाट पाहणं कधीच रिकामं नसतं..."

एक प्रश्न आहे 

आपण एवढे व्यस्त आहोत का की ‘आई’साठी एक फोन सुद्धा करू शकत नाही?

आई फक्त पोटाची भूक भागवत नाही…

ती “माझ्यासाठी कोणी आहे” ही भावना जिवंत ठेवते.

#आईविषयी #RealisticMarathiPost #मातृत्व #EmotionalMarathi

#SingleMother #OldAgeTruth #वृद्धाश्रमाआधीचीकथा

#MarathiEmotions #आईचीवाट #आईचंघर #आईवडील

#मायबाप #ParentingReality #आईचीकथा #घरटंओसाड

#EmotionalWriting #MarathiSocietyTruth #आईम्हणजेसगळं

#शब्दांचेपंख #मातृभक्ती #MotherInSilence