काचेतलंसं प्रेम (भाग ४)

"प्रेम गेलं… पण आयुष्य थांबत नाही. थांबतो तो फक्त 'आपण'."

अनया गेल्यावर ओंकारच्या आयुष्यात शांती आली होती… पण ती निव्वळ शांतता नव्हती — ती होती रिकामपणाची शांतता.

पुस्तकं गाजत होती, लोक त्याचं लेखन वाचत होते… पण ओंकारच्या खिशात अजूनही तो जुना खर्डा असायचा — अनयाने पहिल्यांदा लिहिलेला "Love You" चा कागद.

तो आता तुटलेल्या माणसांची कथा लिहायचा — पण कधीही त्यात ‘शेवटी लग्न झालं’ असं टाकायचा नाही.

काळ पुढे सरकत होता. एका लेखन कार्यशाळेत ओंकारला भेटली — ईशा कुलकर्णी.

ती वाचक होती, समीक्षक होती, आणि एका पद्धतीनं ओंकारचंच भूतकाळ होतं.

ती त्याला म्हणाली —

ईशा:

"तुमचं लिखाण इतकं खोल आहे, की शब्द वाचताना मी स्वतःला विसरते…

पण एक गोष्ट लक्षात आली —

तुम्ही तुमच्या कथा कधीच पूर्ण करत नाही."

ओंकार (हसत):

"कथांमध्ये शेवट असतो,

आयुष्यात नाही."

ईशा त्याच्याबरोबर जास्त वेळ घालवू लागली. ती नित्यनेमाने येत होती — चहा घेऊन, नवीन पुस्तकांवर चर्चा करायला, आणि कधी कधी फक्त शांतपणे त्याच्यासोबत बसायला.

ओंकारला तिच्यासोबत वेळ घालवायला आवडत होतं… पण तो गोंधळलेला होता.

"तिला बघताना मला अनया आठवते… की स्वतःमध्येच हरवलेली माझी ओळख?"

ईशा वेगळी होती —

ती काहीच मागायची नाही.

काहीच सांगायची नाही.

फक्त समजून घ्यायची.

एक संध्याकाळ. दोघं कॅफेमध्ये. ईशा टेबलवर काहीतरी लिहित होती.

ओंकारने विचारलं —

"काय लिहितेस?"

ईशा म्हणाली —

"आज मी तुझ्याबद्दल लिहितेय —

एक असा लेखक जो कधी प्रेम विसरला नाही…

पण प्रेमाने त्याला स्वतःलाच गाठायला लावलं."

ओंकार गप्प झाला.

तो समोर पाहत राहिला.

तो क्षण पहिल्यांदा 'अनयामुक्त' वाटला.

तो अजूनही पूर्णपणे तयार नव्हता.

त्याने ईशाला विचारलं —

"तू माझं भूतकाळ होण्याची भीती नाही वाटत तुला?"

ईशा हलकं हसून म्हणाली —

"भूतकाळ होण्याची भीती त्यांनाच वाटते जे वर्तमानात जगत नाहीत."

ओंकार पुन्हा एकदा crossroads वर होता.

समोर —

ईशा — जी त्याच्या वर्तमानात फुलू इच्छित होती.

अनया — जी त्याच्या भूतकाळात अडकली होती.

स्वतः — जो अजूनही आपल्या सावलीत अडकलेला.

त्या रात्री ओंकारने स्वतःला एक पत्र लिहिलं —

"प्रिय ओंकार,

आता पुरे झाली ती अनयाची वाट बघ.

ती कविता होती, पण तू लेखक आहेस.

एक ओळ नाही, एक नवीन पान सुरू कर…

कारण तू अजून संपलेला नाहीस."

💌 आणि…

दुसऱ्या दिवशी सकाळी ओंकारने ईशाला एक चिठ्ठी दिली —

"आजपासून तुझ्यासोबत फक्त चहा नाही — आयुष्यही पिऊ इच्छितो."

ईशा हसली. आणि म्हणाली —

"फक्त एक अट… कविता माझ्यासाठीही लिहा."

#काचेतलं_संप्रेम #दुसरंप्रेम #RealisticLove #LettingGo #MarathiKatha #InnerPeace #EmotionalJourney #MarathiLoveSaga #VastavDarshiKatha #LoveBeyondAnaya