जगतोय… की फक्त श्वास घेतोय?

आजच्या या धावपळीच्या युगात एक गोष्ट लक्षात येते आपण जगतोय, की फक्त श्वास घेतोय?

सकाळी उठलं की मोबाईल, ईमेल, टास्क लिस्ट, आणि ट्रॅफिकचा गोंगाट सुरू होतो. मग ऑफिसमध्ये काम, टार्गेट्स, मिटिंग्ज, वेळेत घरी पोहोचण्याची धडपड आणि रात्री पुन्हा थकल्यावर मोबाईलच्या स्क्रीनकडे पाहत झोपेच्या अधांतरी अवस्थेत दिवस संपतो.

पण या सगळ्यात आपण हरवत चाललो आहोत… आपण.

आईचा हातचा गरम चहा, वडिलांचा शांत सल्ला, मित्राची खंबीर साथ, बायकोचा कळवळा, मुलाचं खळखळून हसणं… या गोष्टींचं मोल विसरत चाललोय.

फक्त जगण्यासाठी काम करणं आणि कमावणं हेच जर आयुष्य असेल, तर एक यंत्र आणि आपल्या मध्ये काय फरक राहिला?

आपण घर बांधतो, पण घरात राहायला वेळ नाही. महागडे कपडे घेतो, पण समाधानाचे दोन क्षण नाहीत. दिवसाचे १६-१८ तास काम करतो, पण एक कप चहा शांततेत पिण्यास वेळ नाही.

कधी स्वतःला विचारून पाहा “हे आयुष्य माझं आहे का?” की ते समाजाच्या अपेक्षा, जबाबदाऱ्या, आणि दिखाऊ स्पर्धेच्या ओझ्याखाली गमावलेलं अस्तित्व आहे?

खरं आयुष्य हे मोबाईलच्या नोटिफिकेशनमध्ये नाही, ते आहे आईच्या कुशीत, वडिलांच्या शब्दांत, मित्राच्या हास्यात, आणि आपल्या स्वतःच्या स्वप्नांमध्ये.

कधी स्वतःसाठी थांबा. एखाद्या झाडाखाली शांत बसा. पावसात चिंब भिजा. पुन्हा एकदा मनापासून हसा. आणि स्वतःला पुन्हा जगायला शिकवा.

कारण…

"श्वास घेणं म्हणजे जगणं नाही… मनापासून हसणं, रडणं, आणि प्रेम करणं हाच खरा श्वास आहे."

#वास्तवदर्शी_जीवन #धावपळीतहरवलेलं_आयुष्य #मनाचं_आरसापण #खरं_जगणं #श्वासआणिजीवंतपणा #RealMarathiThoughts #EmotionalReality