मनावरचं दुखं कोणालाच कळत नाही

"मनावरचं दुखं कोणालाच कळत नाही" हे फक्त एक वाक्य नाही, तर लाखो लोकांच्या आयुष्याचा वास्तव आरसा आहे. शरीरावर ओरखडे आले, हाताला बॅन्डेज लागलं तर लोक विचारतात "काय झालं?", "कस लागलं?"

पण मनावरचं दुखणं? त्याचा बँडेज कुठे? त्याचे डोळ्यांनी ओळखणारे कोण?

आजच्या समाजात "कस आहेस?" हा प्रश्न विचारला जातो, पण उत्तराची खरंच कोणाला गरज असते का?

"ठीक आहे" असं ऐकून पुढे जाणारा समाज आहे आपला. कुणी खरंच बोलायला लागलं, की लोक टाळतात म्हणतात "नेहमीच नकारात्मक विचार करतोस!", "अरे, इतकं का सिरियस घ्यायचं?"

म्हणजेच, मनावरचं दुखं सांगितल्यावरही नकोसं केलं जातं… आणि न सांगितल्यावर तर कोणी जाणतही नाही की एखाद्याचं आतून काय तुटतंय!

🤍 मानसिक वेदना न दिसणारा आक्रोश

किती तरी लोक एकटे जेवतात, एकटे रडतात, एकटे लढतात… आणि दुसऱ्या दिवशी पुन्हा चेहऱ्यावर हसू चिटकवून जगायला बाहेर पडतात.

कधीकधी इतकं खोटं हसावं लागतं की, स्वतःलाही वाटतं "कदाचित मी खरोखर ठीक असेन!"

समाजाला शरीराचं अपंगत्व दिसतं, पण मनाचं अपंगत्व कळतच नाही. आणि जेव्हा एखादा व्यक्ती आयुष्याच्या ताणामुळे अचानक आत्महत्या करतो… तेव्हा सगळे म्हणतात

"काहीच कळलं नाही रे, तो तर हसतमुख होता!"

📌 समाज म्हणून आपण कुठे कमी पडतोय?

➡ आपण ऐकायला तयार नाही

➡ आपण समजून घ्यायला तयार नाही

➡ आपण आधार द्यायला तयार नाही

➡ आणि सर्वात वाईट म्हणजे – आपण "मनाचं दुखं" ही गोष्टच मान्य करायला तयार नाही!

✅ उपाय काय असू शकतो?

ऐका... न बोलता फक्त ऐका

कोणीतरी सांगत असेल, तर सल्ले देण्याऐवजी त्याच्या वेदनेत सहभागी व्हा

मानसिक आरोग्याची जाणीव स्वतःला व इतरांना द्या

"सांभाळून घे" इतकंच न म्हणता, "आपण बोलू का?" हे म्हणा

"मनावरचं दुखं कुणालाच कळत नाही…" हे वाक्य समाजाचं अपयश दर्शवतं चला, आपण हा आरसा पाहू आणि बदलू या.

 #वास्तवदर्शीलेख #मनाचंदुखं #मानसिकआरोग्य #समाजाचाआरसा #RealMarathiStory #सत्यस्थिती #मनातलंच