भावना हरवलेल्या नाहीत…
“भावना हरवलेल्या नाहीत…
त्या सोशल मीडियाच्या गोंगाटात गाडल्या गेल्यात.”
आजची खरी समस्या प्रेम नाही,
आकर्षण नाही,
नातेसंबंध नाही…
खरी समस्या आहे
भावनांची बाजारात झालेली घसघशीत किंमत.
फेसबुक, इन्स्टाग्राम, व्हॉट्सअॅप…
या सर्व ठिकाणी प्रेम नव्हे,
तर “availability” शोधली जाते.
आणि सर्वात धक्कादायक गोष्ट म्हणजे
पुरुषांना वाटू लागलंय की
स्त्रीचा फोटो म्हणजे निमंत्रण,
आणि स्त्रीचं अस्तित्व म्हणजे संधी.
एका स्त्रीने प्रोफाइल फोटो टाकला की
इनबॉक्स ‘मनोरंजन कार्यक्रम’ बनतो.
सकाळी “गुड मॉर्निंग”
आणि रात्री “I want you”.
“तू माझी राणी”…
“तुझ्याशिवाय जगू शकत नाही”…
“मी तुला लग्न करेन”…
आणि पाच मिनिटांनी
“सेक्स करशील का?”
हे विनोद नाही.
ही एका स्त्रीची रोजची वास्तवकथा आहे.
कुणीही पुरुष,
कुठलाही वय असलेला,
कुठल्याही दर्जाचा
अचानक तिच्या आयुष्यात उडी मारतो
आणि हे सर्व एका फोटोच्या मोबदल्यात.
आज ‘स्त्री दिसली की हक्क’
हेच काही पुरुषांचं तत्त्व बनलंय.
कोणत्याही स्त्रीशी बोलताना
पहिले ५ मेसेज सामान्य असतात,
पुढचे ५ भावनिक,
आणि त्यानंतर थेट शारीरिक मागणी.
त्या स्त्रीचं आयुष्य काय आहे?
तिच्या संघर्षाचं वजन काय आहे?
तिच्या भावनांचं स्थान काय आहे?
पुरुषांना विचारायलाच वेळ नाही.
कारण त्यांचं ध्येय एकच
तिला ‘हक्काची वस्तू’ समजणं.
वयाची कोणतीही मर्यादा उरली नाही.
२० वर्षाचा तरुण
५० वर्षाच्या स्त्रीला
“तू माझ्या आयुष्याची गरज आहेस” म्हणतो…
६० वर्षाचा पुरुष
१८ वर्षाच्या मुलीला
“एक संधी दे ना, मी सगळं सांभाळीन” म्हणतो…
ह्या गोष्टी मजेशीर नाहीत,
भयानक आहेत.
हे आकर्षण नाही
ही हाव आहे.
समस्या प्रेमाची नाही…
समस्या ‘प्रेमाची उतावीळपणा हरवली’ याची आहे.
पूर्वी एका स्त्रीला आवड सांगायची हिंमत
पुरुषाने वर्षानुवर्षे जमवावी लागत असे.
आज एका फोटोने एकाच क्षणी
“तूच माझं सर्वस्व” असं म्हणणारे
दहा जण तयार असतात.
पहिल्या भेटीत प्रेम?
दुसऱ्या दिवशी प्रपोज?
तिसऱ्या दिवशी संबंध?
चौथ्या दिवशी ब्लॉक?
हे प्रेम नव्हे…
ही भावना नसलेल्या पोकळ नात्यांची साखळी आहे.
सोशल मीडिया म्हणजे प्रेमाचं मैदान नाही…
ते स्वयंघोषित ‘भुकेल्या नजरा’चं रणांगण झालंय.
समस्या स्त्रिया एकट्या आहेत म्हणून नाही,
समस्या पुरुषांना “एकटी = उपलब्ध”
असा चुकीचा अर्थ वाटतो म्हणून आहे.
बहुतेक स्त्रिया कोणाशीही बोलत नाहीत
कारण त्यांना भीती असते
कुणीही कधीही
चॅटचा विषय ‘तेच’ बनवेल.
स्त्रीला व्यक्तिमत्त्व नाही,
भावना नाहीत,
मर्यादा नाहीत
असा सरळ अर्थ लावून
पुरुष आपलं वर्तन योग्य मानतात.
खरं सांगा
स्त्री म्हणजे वस्तू आहे का?
की ‘तुझी’ गरज भागवण्यासाठी जन्मलेली आहे का?
स्त्री म्हणजे मानवी अस्तित्व.
तिला विचार आहेत.
तिला आत्मसन्मान आहे.
तिला तिचं स्थान, तिची मर्यादा, तिची निवड आहे.
तिला “सहानुभूतीची भूक” नसते,
तिला “शारीरिक रिक्तता” नसते,
तिला “ओढून आणणाऱ्या नजरा” नको असतात.
तिला एकच गोष्ट हवी असते
जाणिव, आदर, आणि मर्यादा.
पुरुषांनी स्वतःकडे एकदा नीट बघावं.
तुम्ही दिवसभर
१०–१५ स्त्रियांना मेसेज करता?
Reply नाही आला तरी करत राहता?
नातं नाही तरी फ्लर्ट करता?
समोरच्याला त्रास होतोय तरी push करत राहता?
शेवटी सेक्सची मागणी करता?
तर कदाचित तुमचा प्रश्न प्रेम नाही…
तुमच्या हरवलेल्या भावनांचा आहे.
समाजाने जितकं स्त्रियांना शिकवलंय
तितकंच पुरुषांना सभ्यता शिकवायला हवं.
भावना हरवत नाहीत…
त्या आपणच स्वस्त केल्या आहेत.
प्रेम म्हणजे हळुवार उमलणारा गुलाब होता.
आज प्रेम म्हणजे
वेगाने फाडलेलं फूल झालंय.
आदर म्हणजे माणूसपण होता.
आज आदर म्हणजे
“वाटेल तिथून चालून जाणं” झालंय.
आपण पुन्हा एकदा
भावनांची किंमत शिकली पाहिजे.
स्त्री “उपलब्ध” नाही
ती “आदरास पात्र” आहे.
Comments
Post a Comment